Tragedie en humor gaan vaak goed samen. Ik snap dat veel mensen het hiermee oneens zijn. Maar toch.
Een paar dagen geleden explodeerde de groepschat van Nederlandse exchange studenten in Sydney. Normaal gesproken vragen mensen waar ze hun Sydney Student ID card kunnen ophalen, wie er nog meer mee gaat op surf trip en of er binnenkort weer gezopen wordt. Helaas ging het nu over iets anders. Blijven, of gaan. De wereld staat op zijn kop, Utrecht adviseert dringend aan studenten om terug te komen. Mijn hoofd zegt luisteren, mijn gevoel zegt blijf. Appjes blijven elkaar opvolgen. Zorgen worden gemaakt, alle mogelijke scenario’s worden beschreven. Nieuwsberichten en persoonlijke informatie worden gedeeld.
‘Mijn vader werkt als piloot bij … en zegt dat..’ ‘Mijn moeder werkt in het ziekenhuis in … en zegt dat …’ ‘Mijn oom is gespecialiseerd in … en zegt dat…’
Het is goed om je informatie te delen. Dus ik waardeer het enorm. Maar soms is het overweldigend, het duizelt en berichten spreken elkaar tegen. Dus ik zeg ‘Mijn moeder is seksuoloog, heeft iemand daar nog wat aan?’
Gemixte reacties. Gelukkig veel mensen die er om kunnen lachen. Iemand reageert hilarisch.
‘Ik krijg erectile disfunction van deze stress, zijn daar nog tips voor?’ ‘Haha’ zeg ik in WhatsApp taal, dit keer lach ik ook echt. Ik zeg grappend dat ik het door zal sturen. Ik benadruk in het volgende appje dat ik het echt wel serieus neem, maar soms graag toch ook een grapje maak. Anders worden we nog ziek én depressief.
Het gesprek vervolgt zich over het mogelijke instorten van de economie. Ik kom niet meer uit mijn helicoptertje, begin gekscherend over dat dat misschien nog zo slecht niet is. Dat we ons systeem dan drastisch kunnen heroverwegen, geen vlees meer eten en moestuintjes aanleggen, weg consumptiemaatschappij. Kleinschalig, herwaardering van de natuur en naastenliefde. Holistisch in plaats van egoïstisch, balans in plaats van collectief of individueel.
‘Jij gooit er ff alle termen uit die je kent?’
Ik lach, en benadruk dan nogmaals dat het wel serieus neem, ik probeer het alleen af en toe luchtig te houden. Als je het écht serieus neemt denk ik dan, weet je dat geen enkele grap af kan doen aan de ernst van de situatie. Ook mijn familie blijft memes en andere internet virals doorsturen, terwijl mijn tante al een tijdje hartstikke ziek op bed ligt. Niet omdat ze het niet serieus nemen, maar nogmaals; anders ben je ziek én depressief.
Daarnaast heeft humor een functie. Het stelt je in staat te kunnen huilen en lachen tegelijk, en biedt de mogelijkheid tot relativering. Zoals; hebben we nou écht zo veel toiletpapier nodig? Als dit normaal gedrag is bij een crisis, hoe vegen mensen die al jaren in een oorlogsgebied leven dan hun billen af…
